Voor diverse opdrachtgevers en voor eigen projecten schrijf ik teksten en vertaalde ik twee musicals: “Zanna Don’t” (2012) en “Bare” (2010) 

Het begon eind jaren 80 met liedjes van muzikale helden als Joy Division, Billie Holiday en Jacques Brel. Van kindsbeen af was ik gefascineerd door mooie nederlandstalige muziek, van Ja zuster Nee zuster tot Ramses Shaffy. Deze liefde was nauwelijks hip, niet in mijn eerste popgroepen, niet op het conservatorium. Nederlandstalig was een Genre, wat ik eigenaardig vond. Een zangstem voedt zich met ongefilterde emotie en daarbij helpt de eigen taal toch, zoals elke Spaanse, Koreaanse of Amerikaanse zanger zal beamen. Terwijl mijn engels dankzij mijn Australische vriendje sterk verbeterde, ging ik vanaf 1986 enthousiast popsongs vertalen. Jazz en klassiek werk volgde. Dus van Elvis Costello via Gershwin naar Schubert (zie “Winterreis”-pagina’s).

Zie ->Geheim Vertaalalfabet met vele voorbeelden


Zie Musicals:
->Zanna Don’t  / Ja Zanna Nee Zanna (2012) 
en
->Bare / Rauw (2010)

De eerste uitvoering leidde op het Amsterdamse conservatorium tot een bescheiden rage: in 1988 deed opeens de halve zangafdeling nederlands repertoire. Met twee studiegenoten, Annemieke Tetteroo en Marjolijn Weber, richtte ik Trio Zang Voor Vriendschap op. Geheel a capella zongen we zowel Astrid Nijgh en Ja Zuster Nee Zuster als door mij vertaalde Prince-, Abba-, en Dylan-hits.
Mijn eigen nummers sloten naadloos aan. Bundels met Beatles-, Dylan- en Schubertvertalingen waren er nog niet. Volkskrantjournalist Hein Jansen was een van onze eerste fans en engageerde het Trio begin 1990 in zijn theatertalkshows, wat ons welkome lovende pers opleverde, en radio- en theaterwerk

Trio Zang Voor Vriendschap 1989-92:
Annemieke Tetteroo, Marjolijn Weber, Ron Mesland. Foto: Geert van Tol

Zie ->Trio Zang Voor Vriendschap











Trio Zang Voor Vriendschap 1992-95:
Ron Mesland, Steef Vellinga, Marjolijn Weber